06 apr Werkgever aansprakelijk voor burn-out?
Als werkgever heb je een wettelijke zorgplicht om te zorgen voor een veilige werkomgeving voor je medewerkers. Steeds meer medewerkers kampen met burn-out klachten. In hoeverre kun je als werkgever aansprakelijk worden gesteld voor een burn-out van één van je medewerkers? Bijvoorbeeld omdat je de medewerker te vaak en/of te lang liet overwerken?
Zorgplicht werkgever
Werkgevers zijn bij bedrijfsongevallen bijna altijd aansprakelijk voor de schade van de werknemer. Als werkgever moet je er namelijk alles aan doen om te voorkomen dat werknemers tijdens het werk letsel oplopen. De werkplek, materialen en gereedschappen moeten in orde zijn. Als je als werkgever hierin te kort schiet, is de kans groot dat je een fikse schadevergoeding moet betalen.
Ook bij een op het werk opgelopen burn-out is het mogelijk dat je als werkgever aansprakelijk wordt gesteld. In de praktijk zien we dat werkgevers in dit soort gevallen niet snel een schadevergoeding moeten betalen. Dit komt omdat de werknemer moet aantonen dat de burn-out het gevolg is van de werkzaamheden die hij moest verrichten en/of veroorzaakt is op werk. Vaak is dit lastig te bewijzen, omdat de oorzaak van de burn-out meestal niet vaststaat en er ook privéomstandigheden kunnen zijn die meespelen.
Maar wat als een medewerker langdurig veel te hard heeft gewerkt en met een burn-out thuis komt te zitten? Kun je dan als werkgever hiervoor aansprakelijk worden gesteld? Recent heeft de Rechtbank Amsterdam hierover uitspraak gedaan.
Wat was er aan de hand?
Werknemer was werkzaam bij Uber als Executive Assistent. De afgelopen jaren heeft zij circa 3478 uren overgewerkt, omdat de targets bij haar ex-werkgever hoog lagen. Je moest als werknemer wel overwerken om de normen te halen, aldus werkneemster. Door de enorm hoge werkdruk heeft werkneemster zich ziek moeten melden en uiteindelijk ontslag genomen. De werkneemster vordert uitbetaling van de overuren én een schadevergoeding omdat zij door de hoge werkdruk een burn-out heeft gekregen.
De kantonrechter wijst het verzoek om schadevergoeding af. Dit omdat niet is komen vast te staan dat Uber opdracht heeft gegeven tot overwerk. Uit de stukken komt een beeld van werkneemster naar voren van een overgekwalificeerde, perfectionistische en zeer hard werkende teamplayer die veel meer uren werkte dan waarvoor zij was aangenomen. Zelfs vanuit het ziekenhuis was werkneemster nog aan het werk.
Daarnaast heeft Uber de werkneemster per e-mail opdracht gegeven om enkel voor twee collega’s te werken. Werkneemster bleef ondanks dit bericht ook voor andere teamleden werkzaamheden verrichten. De kantonrechter trekt daaruit de conclusie dat werkneemster haar werk beter had kunnen indelen én dat zij overwerk kon voorkomen. Verder geeft de kantonrechter aan dat werkneemster, indien zij desondanks structureel overwerk niet kon voorkomen, dit tijdig met haar werkgever had moeten bespreken. Tijdens haar dienstverband heeft werkneemster dit echter nooit aangekaart. Pas nadat zij ontslag had genomen, informeerde ze haar ex-werkgever hierover en verzocht zij om schadevergoeding.
Ook is de kantonrechter van oordeel dat de werkneemster niet voldoende heeft onderbouwd dat haar lichamelijke en psychische klachten het gevolg zijn van haar werk bij Uber. Werkneemster had geen signalen gegeven waaruit haar werkgever kon afleiden dat sprake was van een (geestelijke) overbelasting. Kortom, Uber is niet tekortgeschoten in haar zorgplicht als werkgever. Ook van slecht werkgeverschap is geen sprake en de vorderingen van werkneemster worden afgewezen.
Conclusie
Werkgevers kunnen niet zomaar aansprakelijk worden gesteld voor een burn-out van een werknemer. Wel moet je als werkgever zorgen voor een veilige werkomgeving. Vang je als werkgever signalen op van overbelasting? Dan is het belangrijk om dit niet te negeren en in gesprek te gaan met de medewerker. Als werkgever kun je je medewerkers erop wijzen dat zij vrijblijvend het spreekuur van de bedrijfsarts kunnen bezoeken. Dit kan ook al voordat de werknemer zich heeft ziekgemeld. Voorkomen is nog altijd beter dan genezen!
Uitspraak: Rechtbank Amsterdam, 24 januari 2020 (ECLI:NL:RBAMS:2020:372)
